Ben je op zoek naar een Virginia Woolf quote? Dan ben je hier op het juiste adres. Wij verzamelen mooie citaten, wijze uitspraken en krachtige quotes van inspirerende mensen. En in dit artikel delen we dus de beste Virginia Woolf quotes. Veel leesplezier!
Virginia Woolf quotes
Hieronder heb ik een aantal mooie quotes van Virginia Woolf verzameld. Ze staan op willekeurige volgorde en ik deel steeds de originele Engelse quote en ook de Nederlandse vertaling. Dus hier komen ze, de mooiste Virginia Woolf quotes:One cannot think well, love well, sleep well, if one has not dined well.
NL: Men kan niet goed denken, goed liefhebben, goed slapen, als men niet goed heeft gegeten.
— Virginia Woolf, A Room of One’s Own
Love, the poet said, is woman’s whole existence.
NL: Liefde, zei de dichter, is het hele bestaan van de vrouw.
— Virginia Woolf, Orlando
What does the brain matter compared with the heart?
NL: Wat doet het brein ertoe in vergelijking met het hart?
— Virginia Woolf, Mrs. Dalloway
To love makes one solitary.
NL: Liefde maakt een isoleercel.
— Virginia Woolf, Mrs. Dalloway
When you consider things like the stars, our affairs don’t seem to matter very much, do they?
NL: Als je dingen als de sterren bekijkt, doen onze zaken er niet veel toe, hè?
— Virginia Woolf
Growing up is losing some illusions, in order to acquire others.
NL: Opgroeien is het verliezen van een aantal illusies, om anderen te verwerven.
— Virginia Woolf
It might be possible that the world itself is without meaning.
NL: Het kan zijn dat de wereld zelf zonder betekenis is.
— Virginia Woolf, Mrs. Dalloway
I have a deeply hidden and inarticulate desire for something beyond the daily life.
NL: Ik heb een diep verborgen en onverklaarbare verlangen naar iets buiten het dagelijkse leven.
— Virginia Woolf, Moments of Being
And all the lives we ever lived and all the lives to be are full of treesand changing leaves.
NL: En alle levens die we ooit hebben geleefd en alle levens die we moeten zijn, zitten vol bomen en wisselende bladeren.
— Virginia Woolf, To the Lighthouse
She felt… how life, from being made up of little separate incidents which one lived one by one, became curled and whole like a wave which bore one up with it and threw one down with it, there, with a dash on the beach.
NL: Ze voelde… hoe het leven, van het bestaan uit kleine afzonderlijke incidenten die men leefde een voor een, werd gekruld en heel als een golf die droeg een met het en gooide er een neer met het, daar, met een streepje op het strand.
— Virginia Woolf, To the Lighthouse
By the truth we are undone. Life is a dream. ‘Tis the waking that kills us. He who robs us of our dreams robs us of our life.
NL: Door de waarheid zijn we ongedaan gemaakt. Het leven is een droom. Het is de ontwaking die ons doodt. Hij die ons beroofd van onze dromen berooft ons van ons leven.
— Virginia Woolf, Orlando
He who robs us of our dreams robs us of our life.
NL: Hij die ons beroofd van onze dromen berooft ons van ons leven.
— Virginia Woolf, Orlando
First a warning, musical; then the hour, irrevocable. The leaden circles dissolved in the air.
NL: Eerst een waarschuwing, muzikaal; dan het uur, onherroepelijk. De looden cirkels opgelost in de lucht.
— Virginia Woolf, Mrs. Dalloway
The flower bloomed and faded. The sun rose and sank. The lover loved and went. And what the poets said in rhyme, the young translated into practice.
NL: De bloem bloeide en vervaagde. De zon kwam op en zonk. De minnaar hield ervan en ging weg. En wat de dichters zeiden in rijm, de jongeren vertaald in de praktijk.
— Virginia Woolf, Orlando
The beauty of the world…has two edges, one of laughter, one of anguish, cutting the heart asunder.
NL: De schoonheid van de wereld… heeft twee kanten, één van lachen, één van angst, en snijdt het hart uiteen.
— Virginia Woolf
Never let anybody guess that you have a mind of your own. Above all be pure
NL: Laat nooit iemand raden dat je een eigen mening hebt. En vooral puur zijn.
— Virginia Woolf
Indeed there has never been any explanation of the ebb and flow in our veins–of happiness and unhappiness.
NL: Inderdaad is er nooit enige verklaring geweest voor de eb en stroom in onze aderen – van geluk en ongeluk.
— Virginia Woolf, Jacob’s Room
About here, she thought, dabbling her fingers in the water, a ship had sunk, and she muttered, dreamily half asleep, how we perished, each alone.
NL: Over hier, dacht ze, met haar vingers in het water, een schip was gezonken, en ze mompelde, dromerig half in slaap, hoe we stierven, elk alleen.
— Virginia Woolf, To the Lighthouse
For this moment, this one moment, we are together. I press you to me. Come, pain, feed on me. Bury your fangs in my flesh. Tear me asunder. I sob, I sob.
NL: Voor dit moment, dit ene moment, zijn we samen. Ik duw je naar me toe. Kom, pijn, voed je met mij. Begraaf je tanden in mijn vlees. Verscheur me. Ik huil, ik huil.
— Virginia Woolf, The Waves
When the body escaped mutilation, seldom did the heart go to the grave unscarred.
NL: Toen het lichaam aan verminking ontsnapte, ging het hart zelden ongeschoren naar het graf.
— Virginia Woolf, Jacob’s Room
Better was it to go unknown and leave behind you an arch, then to burn like a meteor and leave no dust.
NL: Beter was het om onbekend te worden en een boog achter je te laten, dan te branden als een meteoor en geen stof achter te laten.
— Virginia Woolf, Orlando
For while directly we say that it [the length of human life] is ages long, we are reminded that it is briefer than the fall of a rose leaf to the ground.
NL: Want terwijl we direct zeggen dat het [de lengte van het menselijk leven] eeuwenlang is, worden we eraan herinnerd dat het korter is dan de val van een rozenblad op de grond.
— Virginia Woolf, Orlando
Are we so made that we have to take death in small doses daily or we could not go on with the business of living?
NL: Zijn we zo gemaakt dat we de dood dagelijks in kleine doses moeten nemen of kunnen we niet doorgaan met het leven?
— Virginia Woolf, Orlando
Death is woven in with the violets,” said Louis. “Death and again death.”)
NL: De dood is verweven met de viooltjes, zei Louis. Dood en opnieuw dood.
— Virginia Woolf, The Waves
They say the sky is the same everywhere. Travellers, the shipwrecked, exiles, and the dying draw comfort from the thought[.]
NL: Ze zeggen dat de hemel overal hetzelfde is. Reizigers, schipbreukelingen, ballingen en stervenden trekken troost uit de gedachte[.]
— Virginia Woolf, Jacob’s Room
Anon, who wrote so many poems without signing them, was often a woman.
NL: Anon, die zoveel gedichten schreef zonder ze te ondertekenen, was vaak een vrouw.
— Virginia Woolf, A Room of One’s Own
A woman knows very well that, though a wit sends her his poems, praises her judgment, solicits her criticism, and drinks her tea, this by no means signifies that he respects her opinions, admires her understanding, or will refuse, though the rapier is denied him, to run through the body with his pen.
NL: Een vrouw weet heel goed dat, hoewel een geest haar zijn gedichten stuurt, haar oordeel prijst, haar kritiek oproept en haar thee drinkt, dit geenszins betekent dat hij haar mening respecteert, haar begrip bewondert, of weigert, hoewel de rapier hem wordt ontzegd, om met zijn pen door het lichaam te rennen.
— Virginia Woolf, Orlando
Was not writing poetry a secret transaction, a voice answering a voice?
NL: Was het schrijven van poëzie geen geheime transactie, een stem die een stem antwoordde?
— Virginia Woolf, Orlando
Green in nature is one thing, green in literature another. Nature and letters seem to have a natural antipathy; bring them together and they tear each other to pieces.
NL: Groen in de natuur is een ding, groen in de literatuur een ander. Natuur en letters lijken een natuurlijke antipathie te hebben; breng ze samen en ze scheuren elkaar aan stukken.
— Virginia Woolf, Orlando
My brain hums with scraps of poetry and madness.
NL: Mijn hersenen neuriën met stukjes poëzie en waanzin.
— Virginia Woolf, Selected Letters
It is strange how a scrap of poetry works in the mind and makes the legs move in time to it along the road.
NL: Het is vreemd hoe een stukje poëzie werkt in de geest en laat de benen bewegen in de tijd naar het langs de weg.
— Virginia Woolf, A Room of One’s Own
Now begins to rise in me the familiar rhythm; words that have lain dormant now lift, now toss their crests, and fall and rise, and falls again. I am a poet, yes. Surely I am a great poet.
NL: Nu begint het vertrouwde ritme in mij op te stijgen; woorden die nu in slaap zijn gevallen tillen, gooien nu hun spleten, vallen en stijgen, en vallen weer. Ik ben een dichter, ja. Waarlijk, ik ben een groot dichter.
— Virginia Woolf, The Waves