Ben je op zoek naar een V.S. Carnes quote? Dan ben je hier op het juiste adres. Wij verzamelen mooie citaten, wijze uitspraken en krachtige quotes van inspirerende mensen. En in dit artikel delen we dus de beste V.S. Carnes quotes. Veel leesplezier!
V.S. Carnes quotes
Hieronder heb ik een aantal mooie quotes van V.S. Carnes verzameld. Ze staan op willekeurige volgorde en ik deel steeds de originele Engelse quote en ook de Nederlandse vertaling. Dus hier komen ze, de mooiste V.S. Carnes quotes:I’ve crossed a world of sand and tears in search of you.
NL: Ik heb een wereld van zand en tranen overgestoken op zoek naar jou.
— V.S. Carnes, Sand for Dreams
Kas was right: a woman could destroy a man. This one could do so, simply by knowing his name. She could do so, simply with her eyes.
NL: Kas had gelijk: een vrouw kan een man vernietigen. Deze kon dat doen, simpelweg door zijn naam te kennen. Ze kon dat doen, simpelweg met haar ogen.
— V.S. Carnes, Sand for Dreams
It was a question of insurmountable proportions. A single word that held every fear he had ever had-and every wish he had ever made on those cursed stars. She needn’t say more. In a single syllable, she had said more than he wanted to hear in an entire lifetime.
NL: Het was een kwestie van onoverkomelijke proporties. Een enkel woord dat elke angst bevatte die hij ooit had gehad… en elke wens die hij ooit had gedaan op die vervloekte sterren. Ze hoeft niets meer te zeggen. In één lettergreep had ze meer gezegd dan hij in een heel leven wilde horen.
— V.S. Carnes, Sand for Dreams
He smelled the salt on his own lips and the orange blossoms in her hair. Real ones, he could see now, tucked into the curls with cheap, native combs. The sight of them gave him hope.
NL: Hij rook het zout op zijn eigen lippen en de oranje bloesems in haar haar. Echte, hij kon zien nu, ingestopt in de krullen met goedkope, inheemse kammen. De aanblik van hen gaf hem hoop.
— V.S. Carnes, Sand for Dreams
Because you have my heart, Virgilia Wessex.” Softly, almost achingly. “Every black ounce of it. Scars and all.
NL: Omdat je mijn hart hebt, Virgilia Wessex… Zacht, bijna pijnlijk. Elke zwarte onsje ervan. Littekens en zo.
— V.S. Carnes
She wondered how a man could look into a woman’s eyes and lie so completely, so convincingly. She wondered how he could have looked and not seen the love that had glowed there, the blind faith, the unconditional devotion. She wondered how he would sleep at night, knowing he had betrayed her so effortlessly.
NL: Ze vroeg zich af hoe een man kon kijken in de ogen van een vrouw en zo volledig liegen, zo overtuigend. Ze vroeg zich af hoe hij eruit had kunnen zien en de liefde die daar had gegloeid niet had gezien, het blinde geloof, de onvoorwaardelijke toewijding. Ze vroeg zich af hoe hij’s nachts zou slapen, wetende dat hij haar zo moeiteloos had verraden.
— V.S. Carnes
No fairy tale, this. This was by no stretch of the imagination a polished fantasy. This was a searing, living force, rough around the edges, unfamiliar and bittersweet.And precious.
NL: Geen sprookje, dit. Dit was door geen enkel deel van de verbeelding een gepolijste fantasie. Dit was een verschroeiende, levende kracht, ruw rond de randen, onbekend en bitterzoet.En kostbaar.
— V.S. Carnes
Looking back at him was a man who was battered and broken.And alive, for the first time in his life.
NL: Terugkijkend op hem was een man die werd geslagen en gebroken.En levend, voor de eerste keer in zijn leven.
— V.S. Carnes, Sand for Dreams
He wanted to die. He prayed for it. Through the roar in his ears, he begged for it.
NL: Hij wilde sterven. Hij heeft erom gebeden. Door het gebrul in zijn oren smeekte hij erom.
— V.S. Carnes, Sand for Dreams
Caine was a murderer. A liar. A cad. A skulker in shadows and a heartless wretch. What sort of woman or God would love someone like him?
NL: Caine was een moordenaar. Een leugenaar. Een cad. Een stinkerd in de schaduw en een harteloze klootzak. Wat voor vrouw of God zou van iemand als hij houden?
— V.S. Carnes, Sand for Dreams
Caine usually woke from the recurring dream mid-air, having yet to be dashed upon the rocks, whimpering and panting like a child crying for his mother. Now he lifted his eyes to a dark, empty room in Jizan and the unusual, lingering scent of roses, and wept in his hands for his Father.
NL: Caine werd meestal wakker uit de terugkerende droom midden in de lucht, nog te verpletteren op de rotsen, huilend en hijgend als een kind huilend om zijn moeder. Nu hief hij zijn ogen op naar een donkere, lege kamer in Jizan en de ongewone, slepende geur van rozen, en weende in zijn handen voor zijn Vader.
— V.S. Carnes, Sand for Dreams
She was a little thing, too, inciting that basic compulsion in him as a man to protect her in so hectic a place as post-war Israel. Even so, his actions were borne out of an entirely different instinct, altogether: to fool her and anyone within a dart’s range… to protect himself.
NL: Ze was ook een klein ding, die de basis dwang in hem opwekte als een man om haar te beschermen in zo’n hectische plaats als na-oorlogs Israël. Maar z’n daden kwamen voort uit een heel ander instinct… om haar en iedereen binnen het bereik van een pijl te houden… om zichzelf te beschermen.
— V.S. Carnes, Sand for Dreams
He heard the voice that had called to him in dreams, had saved him from the sands and from following his brother into the river.
NL: Hij hoorde de stem die hem in dromen toeriep, had hem gered van het zand en van het volgen van zijn broer in de rivier.
— V.S. Carnes, Sand for Dreams
Better this way, what remained of his battered sensibilities told him. He was no good for her, anyway. She didn’t understand him. She didn’t understand that he was cursed. And, selfish as he was, he’d rather she hate him than he hate himself any more than he was already going to. Any more than he already did.
NL: Beter zo, wat er overbleef van zijn gehavende gevoeligheden vertelde hem. Hij was sowieso niet goed voor haar. Ze begreep hem niet. Ze begreep niet dat hij vervloekt was. En, egoïstisch als hij was, had hij liever dat ze hem haatte dan dat hij zichzelf haatte meer dan hij al van plan was. Net zo min als hij dat al deed.
— V.S. Carnes
I remember every good thing about you. Every sweet and perfect thing. And nothing else.” He touched her chin, tipped it up to look into her wet brown eyes. Even smudged, they were gorgeous. The dawning light in them filled his heart, and healed it. “Nothing else.
NL: Ik herinner me alles goed over jou. Elk lief en perfect ding. Hij raakte haar kin aan, tipte hem omhoog om in haar natte bruine ogen te kijken. Zelfs gevlekt, ze waren prachtig. Het dageraad licht in hen vulde zijn hart, en genas het. Niets anders.
— V.S. Carnes
Caine might have smiled at her, had his heart not been breaking to smithereens inside of him.
NL: Caine kan naar haar gelachen hebben, als zijn hart niet gebroken had in zijn binnenste.
— V.S. Carnes
Care for her. He was unworthy of such a gift. Unworthy of her blind trust and her sparkling, slightly crooked smiles, let alone her heart. But he wanted her, selfish fool he was and had always been. Care for her? Ah, God, she consumed him.
NL: Zorg voor haar. Hij was zo’n gave niet waard. Onwaardig voor haar blinde vertrouwen en haar sprankelende, licht scheve glimlach, laat staan haar hart. Maar hij wilde haar, egoïstische dwaas die hij was en altijd was geweest. Zorg je voor haar? Ah, God, ze heeft hem opgegeten.
— V.S. Carnes
In a land that knew only dark beauty, she was something of a hybrid no one dared touch. But the tall Arab did not appear in the least daunted by her abnormality. No, she saw his eyes. He was not daunted in the least.
NL: In een land dat alleen maar donkere schoonheid kende, was ze een soort hybride die niemand durfde aan te raken. Maar de lange Arabier verscheen niet in het minst ontsteld door haar afwijking. Nee, ze zag zijn ogen. Hij was helemaal niet bang.
— V.S. Carnes
By now, she was far from the scorch of these sands. After the ransom deal, she would be safely married in England. To Ashton. And Caine, who had hurt her far more than anything Abdullah had planned for her with that long, curved dagger, deserved no better than this torment of knowing it.
NL: Inmiddels was ze ver weg van het zand. Na de losgelddeal, zou ze veilig getrouwd zijn in Engeland. Op Ashton. En Caine, die haar veel meer pijn had gedaan dan wat Abdullah voor haar had gepland met die lange, gebogen dolk, verdiende niets beter dan deze kwelling van het weten ervan.
— V.S. Carnes
Somehow, I did not finger you for a treasure-hunter.”“Oh, but I am,” without shame. “Her name is Titianni Aziz.
NL: Op de een of andere manier, Ik heb je niet vinger voor een schat-jager. Haar naam is Titianni Aziz.
— V.S. Carnes
Southern gentleman,” he said aside to him in Arabic. “Do you wish for me to continue this for you?”Caine’s temper shifted to a low simmer in his chest. “Your way takes too long.”“Ma’aleyk, and your way hurts my ears,” he argued.
NL: Zuidelijke heer, zei hij naast hem in het Arabisch. Wenst u dat ik dit voor u doorzet?Het temperament van Caine is verschoven naar een lage sudder in zijn borst. Jouw manier duurt te lang.Mevrouw Aleyk, en jouw manier doet pijn aan mijn oren, heeft hij geruzied.
— V.S. Carnes
He’d thought it would be the right thing to say, but she scoffed a little… and that, more than anything—more than the prospect of having his ribs crushed in or his face pulled off or his neck stretched on a rope—scared him out of his wits.
NL: Hij dacht dat het het juiste zou zijn om te zeggen, maar ze spotte een beetje… en dat, meer dan wat dan ook… meer dan het vooruitzicht van zijn ribben verbrijzeld of zijn gezicht getrokken of zijn nek uitgestrekt op een touw gestrekt hem uit zijn verstand.
— V.S. Carnes
Oh, Lord, why was she doomed to adore a man steeped in blindness and utter stupidity?
NL: Oh, Heer, waarom was ze verdoemd om een man doordrenkt van blindheid en totale domheid te aanbidden?
— V.S. Carnes
He didn’t deserve compassion. Sympathy. Not even understanding. He deserved worse, far worse than he had ever been given.
NL: Hij verdiende geen mededogen. Sympathie. Ik begrijp het niet eens. Hij verdiende erger, veel erger dan hij ooit had gekregen.
— V.S. Carnes
A hand stole around her mouth, silencing her, then his lips parting her tumbled hair: “The walls have ears.”She blinked, and for the first time, looked around. A thin beam of light beneath what may have been a door. That was all. When he released her, she endeavored to match his own, barely audible tone. “Do the walls understand English?
NL: Een hand stal om haar mond, knalde haar, toen zijn lippen afscheid van haar tuimelde haren: De muren hebben oren…Ze knipperde, en voor de eerste keer, keek rond. Een dunne lichtstraal onder een deur. Dat was alles. Toen hij haar vrijliet, probeerde ze zijn eigen, nauwelijks hoorbare toon aan te passen. Begrijpen de muren Engels?
— V.S. Carnes
He felt, rather than saw, her chin lift toward him. But instead of pulling her hand from his grip and turning away, she tightened her own fingers and unceremoniously, unexpectedly, threw herself down the incline, dragging him with her.Dragging him with her!
NL: Hij voelde, in plaats van te zien, haar kin omhoog naar hem toe. Maar in plaats van haar hand uit zijn greep te trekken en zich af te wenden, spande ze haar eigen vingers aan en wierp zich onverwachts in de helling en sleepte hem met haar mee.
— V.S. Carnes
Kent had begun sleeping with his good eye open, for he knew the mark of sedition when he saw it. Even partway blinded, who could see it better?
NL: Kent was begonnen te slapen met zijn goede oog open, want hij kende het teken van opruiing toen hij het zag. Zelfs gedeeltelijk verblind, wie kan het beter zien?
— V.S. Carnes, Sand for Dreams
They were literally inches from being buried alive in this place, millions of miles from home or any sort of civilization, where they would never be found or mourned… and Caine continued to smile.Sweet heavens, he was completely out of his mind!
NL: Ze waren letterlijk centimeter van levend begraven op deze plek, miljoenen kilometers van huis of een soort beschaving, waar ze nooit gevonden of gerouwd zouden worden… en Caine bleef glimlachen.Lieve hemel, hij was helemaal gek!
— V.S. Carnes, Sand for Dreams
The horizon was indistinguishable from the inky black, which fell upon the desert like a sorcerer’s mantle shot through with diamonds. The stars were so tiny, so far away, and yet, at the moment, with her fingers curled around his, he almost felt as though he could reach up and snag one by the tail.
NL: De horizon was niet te onderscheiden van de inktzwarte, die viel op de woestijn als een tovenaar een mantel doorgeschoten met diamanten. De sterren waren zo klein, zo ver weg, en toch, op dit moment, met haar vingers rond zijn, hij bijna het gevoel alsof hij kon reiken en knijpen een bij de staart.
— V.S. Carnes